Τυφλός οδίτης


Ψάχνω για λέξεις και μ αυτές να πλάσω σκέψεις, όμως, πάντα σκοντάφτω στην ένδεια των ικανοτήτων, μα, δεν σταματώ. Παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω να ψάχνω να βρω για να κόψω το περιούσιο ακροβλάσταρο και τον ακαπίστρωτο Βουκεφάλα να δαμάσω, να κατακτήσω την εξωτική Βαβυλώνα και να μυρίσω τα ποθητά άνθη των κρεμαστών της κήπων.
Με βάζω απέναντι και αρχίζω να συνομιλώ μαζί μου μονολογώντας.
Κατ αρχήν, θα πρέπει, να καταγράψω και χαρτογραφήσω τις δικές μου νοητικές συνοριογραμμές, να περιορίσω το εγώ και να εξερευνήσω το λογικό, ακροπατώντας και προσέχοντας μην και πέσω σε κρεμνά απύθμενα και σκοτεινά, για να ανακαλύψω επι τέλους τα ακρόρια των δυνατοτήτων μου.
Πρέπει να αποκτήσω, εμμονή κατά το δυνατό μεγάλη, στο να ζητάω και να κρούω για να μάθω και ν’ αποφεύγω τις προλήψεις τις τυπωμένες στην οθόνη του μυαλού μου, αλλιώς θα στεγνώσει το μελάνι και το άσπρο χαρτί θα γίνει πέλαγος αγριεμένο έτοιμο να με καταπιεί.
Ακολούθως, θα πρέπει να καταφέρω να ισορροπώ ανάμεσα στην αποτυχία και την απόγνωση και να συνεχίζω την προσπάθεια., πατώντας στα ίχνη που αφήνουν τα λάθη, ανοίγοντας νέους δρόμους για να ακολουθήσω την ατέλειωτη πορεία προς … άγνωστο πού !!!
Όμως καταλαβαίνω πως μονάχος δεν μπορώ, θα πρέπει να βρω οδηγό κάποιον που θα δεχθεί να βοηθήσει έναν Τυφλό Οδίτη, για να μπορέσει να φτάσει στον ποθεινό τόπο που έχει κι άλλους που ψάχνουν κι αυτοί σαν κι αυτόν.
Σκοπός απώτερος να μοιάσω σ’ αυτούς τους άλλους
χωρίς να είμαι σαν τους άλλους η από τους άλλους,
αλλά απ’ τους άλλους … ο άλλος,
κι ανάμεσά τους ενας απ αυτούς.
Τέλος θα πρέπει, να αποκτήσω σύνεση και να μην προσπαθώ να εντυπωσιάσω, η να αποδείξω σε κάποιους πως μπορώ να τους φτάσω και να μην μετρώ τι εχω να κερδίσω η τι να χάσω.
Γιατι έτσι, το ιδιο θα παραμένω ακτήμωνας
και η σαϊτα θα είναι σπασμένη,
η ανέμη σκουριασμένη
και δεν θα μπορεί να ελευθερώσει το υφάδι στον αργαλειό της σκέψης,
για να μπορέσω να αρχίσω να υφαίνω και να πλέκω !!!
Αλλά προσοχή Τυφλέ Οδίτη,
Προσοχή συγκρατήσου.
Οι πειρασμοί ξεκάθαροι.
Αν βιαστείς να πετάξεις ανέτοιμος, ο ηλιος θα σου κάψει τα φτερά και σαν τον Ίκαρο στης έπαρσης το πέλαγος κινδυνεύεις να χαθείς
και τότε η περιπέτεια θα τελειώσει,
θάβοντας μαζί με το δικό σου κι της φιλίας τα πτώμα.

Comments