Εικονες

Πόσο όμορφα χρωματίζονται με το προδρομικό φως του ήλιου
τα άσπρα σύννεφα που στεφανώνουνε τ’ αγέρωχα βουνά.
Νάτος κι ο ηλιάτουρας που βρίσκει μονοπάτι ανάμεσά τους
και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο τη πλάση αγκαλιάζει.
Πάνω σ’ ένα κλαδί ελιάς ευλογημένης,
Ένα μικρό πουλί προσευχή στέλνει στον Πλάστη,
κι η θάλασσα το αέναο ταξίδι της ήρεμα συνεχίζει.

Ο γέροπαπάς ξεκινά, τ’ ανήφορο ανεβαίνει
πάει να κάνει λειτουργιά εκεί ψηλά στού ΑηΛια
το κάτασπρο εκκλησάκι.
Κάπου κάπου σταματά και κάνει το σταυρό του,
να πάρει δύναμη ζητά και πιο πολύ κουράγιο.
Στον ώμο του σφικτά κρατά σ’ ένα μικρό δισάκι
λιβάνι, μέλισσας κεριά και τ’ άγιο δισκοπότηρο.
Φτάνει και κάθεται λίγο να ξαποστάσει
και από ψηλά εκεί θωρεί απέραντη τη πλάση.
Φοράει το πετραχήλι του και βάζει ευλογητός
ψάλλει γλυκά και ταπεινά κι ευφραίνεται ο Θεός.

Μέσα στη βάρκα ο Νικολός με ένα σάλτο μπαίνει ,
λύνει τους κάβους και σιγά σιγά σαλπάρει
καθώς τραβά για τα βαθιά τα παραγάδια να λεβάρει.

Ο μπαρμπα Νικόλας κάνει σταυρό και απ’το σπίτι βγαίνει
ποιο κει η κυρά μονολογεί κι άσπρο τσεμπέρι δένει,
σήμερα η μέρα αυτή, τι να’ ναι που μας φέρνει;

Κλείνω τα μάτια μου και γω , παιδί του μισεμού,
για να βρεθώ κεί πέρα στο ηλιόλουστο νησάκι
παρέα με το μπαρμπα Νικόλα να πίνω καφεδάκι
της βάρκας λέει του Νικολιού δένω το παλαμάρι
για νάβγει πάλι στη στεριά, τραβώ τον απ το χέρι.

Ύστερα, καθόμαστε λέει στον καφενέ
από μεζέδες το τραπέζι μας γεμάτο.
Θησαυροί ακριβόγευστοι απ τη γαλάζια μάνα..

Κι όταν ένα μπαστούνι, όπως λένε οι παλιοί,
να θέλει ο ήλιος για να βυθιστεί, που η θάλασσα χρυσίζει,
τότε πα να χτυπήσω τη μικρή γλυκιά καμπάνα
της Παναγιάς της κυμματόβρεχτης που ευλογιές δωρίζει.

Μέσα στο φως το αχνό και αγνό των καντηλιών
ο παπας με μάτια υγρά, θυμιάζει την εικόνα Της
και ψάλλει κατανικτικό, γλυκό εσπερινό.

π.Παντ Γιανν