Αιωνία σας η μνήμη

«Ημείς, το Ελληνικόν Έθνος των Χριστιανών, βλέποντας ότι μας καταφρονεί το Οθωμανικόν γένος, και σκοπεύει όλεθρον εναντίον μας πότε μ’ένα πότε μ’άλλον τρόπον, απεφασίσαμεν σταθερώς ή να αποθάνωμεν όλοι η να ελευθερωθώμεν, και τούτου ένεκα βαστούμεν τα όπλα εις χείρας ζητούντες τα δικαιώματά μας.»
ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.

Ένα μνημόσυνο χρωστώ σε σας τα παλικάρια
που σώμα, ψυχή, οικογένεια και βιός εδώσατε για την Πατρίδα
για νάμαστε σήμερα εμείς ελεύθεροι και ελεύθερα να ζούμε.
Θα ήθελα να δεηθώ ανάπαυση ψυχής,
όλων εσάς των αφανών κι επιφανών ηρώων,
και για θυμίαμα στο θυμιατό τα ονόματα να βάλω των
κλεφτών και αρματολών, ναυτών και καπετάνιων.
Πρώτα να δεηθώ για σέ κυρ Κώσταντή γόνε Παλαιολόγων
που με κόστος την ζωή σου αρνήθηκες την Πόλιν για να δώσεις
στον Τούρκο το κατακτητή, με τούτα δω τα λόγια.
«Την πόλιν σοι δούναι, ούτ’εμόν εστίν ούτ’άλλου των κατοικούντων ενταύθα κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν, μη φειδόμενοι της ζωής ημών» κι άφησες στερνή πνοή στού Ρωμανού την Πύλη.
Και για τον Ρήγα τον Βελεστιλνή θα αιτήσω ανάπαυση ψυχής γιατι με τα τραγούδια που έγραφε της λευτεριάς το σπόρο φύτευε.
«Καλυτερα μιας ωρας ελεύθερη ζωή παρα σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή, ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά …»
Δέηση αναπέμπω και για τρείς ονειροπόλους Ξάνθο, Τσακάλωφ και Σκουφά, τη Μυστική Εταιρεία, που με ελπίδα έτρεφαν των γρεκών τις ψυχές, και όρκιζοντάς τους έκαναν ελεύθερους τους σκλάβους
Πατροκοσμά ισαπόστολέ, ιερομάρτυρα, εθνομάρτυρα, που όπου κι αν πήγαινες εφύτευες σταυρούς κι έχτιζες σχολεία, και στους ραγιάδες έλεγες πως χειρότερη από σκλαβιά είναι η αγραμματοσύνη, γιατι αυτήν έχουν οι τυρανοι του κόσμου αντι για αλυσίδα, πρέσβευε υπέρ ημών.
Και για τ’ αδέλφια που αρνήθηκαν αξιώματα και πλούτη τον Αλέξανδρο τον πρίγκιπα Υψηλάντη, που με τους 300 ιερολοχίτες παλικάρια του, έπεσαν πρώτοι στη αντάρα και πέθαναν για την Ελλάδα, και τον άλλο του τον αδελφό Δημήτριο Υψηλάντη που πέθανε για λευτεριά μα και για την αγάπη της Μαυρογένους της Μαντούς της ηρωϊκής και όμορφης καπετάνισσας.
Δεν θα ξεχάσω τον αητό Γιωργάκη τον Ολύμπιο που πρώτος με ολοκάυτωμα έπεσε για να μη παραδοθεί σε Τούρκους και προδότες.
Κολοκοτρώνη Θοδωρή των Ελεύθερων Ελλήνων γενναίε Στρατηγέ, σοφό λιοντάρι πονεμένο, δεν σε ένοιαξε που αδέλφια και παιδιά σου σκοτώσανε ούτε σ ένοιαξε που και σένα αδέλφια σε προδώσανε, μα, πάνω απ όλα έβαλες τη λευτεριά του γένους, γιατί πολύ σωστά κατάλαβες από ενωρίς πως .. «για της Ελλάδας την λευτεριά υπογραφή έβαλε ο Θεός και δεν την παίρνει πίσω».
Και για το γιο της καλογριάς τον Γιώργο Καραϊσκάκη που φαρμάκι έγινε στο στόμα των τούρκων τ’ όνομά του, στους Μποτσαραίους, τους Τζαβέλες και σε όλους τους Σουλιώτες κλείνω κεφάλι με σεβασμό, όπως και οι εχθροί σας γιατι μάρτυρες γενήκατε στο Κούγκι και στο Μεσολόγγι, αλλά και για τον γέροντα τον Σαμουήλ που έγινε μπουρλότο στο Αρκάδι.
Τον Παπαφλέσσα που ζηλεψε τη δοξα του Λεωνίδα τον Αθανάσιο Διάκο κι άλλους χιλιάδες ιερείς που με το πετραχήλι τους και ένα σπαθί έτρεχαν από βουνι σε βουνι κάνοντας λειτουργιές και πόλεμο μαζί.
Μα ξέχωρα θα θυμηθώ, τον Γρηγόριο Ε τον Πατριάρχη των Γρεκών τον άγιομάρτυρα καί παρεξηγημένο.
Τους ναύτες και στους καπετανέους που έχασαν καράβια, οικογένεια, την ιδια τη ζωή τους να πολεμήσουν το Θεριό πούσφαζε τα νησιά τους.
Τον ατρόμητο Κανάρη που έκαψε σε μια βραδιά τα γενια του Πασσα, τον Μιαούλη, τον Πιπίνο τον Πανανικολή, τον Σαχτούρη, τον παρμπα Λάμπρο τον Κατσώνη και το μαργαριτάρι μας την καπετάνησα Μπουμπουλίνα.
Μα τι να πεις για τον Νικηταρά που είπαν τουρκοφάγο η τον λόγιο στρατηγό τον Μακρυγιάννη;
Για σας όλων των άμοιρων μικρών παιδιών μα και μανάδων που σφάχτηκαν, βιάστηκαν κι εκείνων που τραγουδώντας έπεσαν απ του Ζαλόγγου τα κρεμνά, γιατί δεν μπορούσανε να ζήσουν δίχως την ελευθεριά, τους Χιώτες, Ψαριανούς, τους Κασιώτες, τους ελεύθερους πολιορκημένους Μεσολογγίτες, τα λόγια μου θαναι φτωχά, μίλησε για σας ο Μέγας ποιητής ο Διονύσιος Σολωμός και ο Έλληνας στην καρδιά του Λόρδος Βύρωνας.

Μόνο που κι άλλο χρέος σοβαρό έχω απέναντί σας.
Να σας ζητήσω συγχώρεση.
Πατέρες του Εθνους μας σήμερα ειστε δυστυχώς απ τους πολλούς ξεχασμένοι, μόνο στις 25 κάθε Μάρτη θα σας θυμηθούμε οι λίγοι που τολμούμαι, γιατι είναι τόλμημα τρανό αυτό αφού τη θέση στην καρδιά μας την πήραν άλλοι ο Τσε, ο Μάρλεϋ, ο Στάλλιν, ο Μαραντονα και η Μαντόνα, η Θώδη, ο Θέμος και ο Μάκης και ακολουθεί από κοντά ο Κούγιας και ο Λάκης.
Εσείς όμως, ντροπή μας, αφεθήκατε στους τοίχους κάποιων σχολείων.
Φυλακισμένη εχουμε τη μνημη σας σε σκονισμένες κορνίζες, μιας και ουτε οι δασκάλοι για σας πια δεν θέλουνε ούτε ν’ ακούνε, ούτε οι πολιτικοί, ούτε και οι ανιστόριτοι ιστορικοί σας χαρίζουνε σελίδες σε βιβλία.
Παρελαύνουνε δήθεν για σας σχολεία και στρατός, μα αλίμονο όλα αυτά γίνονται τελικά για κάποιων την ματαιοδοξία, αφού αν ρωτήσεις τι έγινε σαν σήμερα 25 του Μάρτη οι νέοι σίγουρα θα πουν … ασε ρε φίλε τα κουφά δεν ηπια ακομα καφεδάκι … και θα σου κλείσουν πονηρά το μάτι.
Στο τέλος δε κάθε παρέλασης δηλώσεις … βαρυσήμαντες κάνουν στην ΤιΒι οι σύγχρονοι ταγοί στην μνήμη των ηρώων, αλλά απ’ την άλλη ξεπουλούν ονόματα, ιστορία και τη δική σας τη θυσία … για την δική τους την … ελευθερία.
Συγχωρέστε μας.
Αιωνία σας η μνήμη αξιομακάριστοι και αείμνηστοι αδελφοί ημών.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ

π.Π.Γ.